Ξέρεις εκείνες τις μέρες που νιώθεις πως το μυαλό σου είναι έτοιμο να σκάσει; Τι θα φτιάξω το μεσημέρι; Κοτόπουλο έχουμε; Το βράδυ τι να φάμε; Να θυμηθώ να βάλω στο πλυντήριο το κορμάκι του μπαλέτου για τη μικρή, να μην ξεχάσω τα αθλητικά παπούτσια του μικρού για το ποδόσφαιρο. Να πάρω τα υλικά για το βραδινό, σαμπουάν μην ξεχάσω τελείωσε. Να απαντήσω στο μήνυμα της δασκαλάς, να πάρω δώρο για τα γενέθλια το Σάββατο, απάντησα στη μαμά του παιδιού για τα γενέθλια το Σάββατο; Να κλείσω ραντεβού στον γιατρό, α ναι το μήνυμα της δασκάλας, και τα καινούρια τετράδια που χρειάζονται στο σχολείο, το σίδερο το έκλεισα; και η λίστα συνεχίζεται χωρίς σταματημό να παίζει στο πίσω μέρος του μυαλού, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αυτή η ατελείωτη νοητική λίστα υποχρεώσεων στο μυαλό μας ονομάζεται «νοητικό φορτίο» ή «mental load». Είναι σαν ένας συνεχής κύκλος σκέψεων που παίζουν στο μυαλό μας και συχνά είναι ένα βάρος που περνά απαρατήρητο από όλους τους άλλους, συμπεριλαμβανομένων των συντρόφων μας.
Το νοητικό φορτίο μιας μαμάς είναι όλη η σκέψη, η οργάνωση, ο προγραμματισμός και η συναισθηματική εργασία που χρειάζεται για να κυλάει η οικογενειακή ζωή ομαλά. Και ενώ στις μέρες μας οι δουλειές του σπιτιού και η φροντίδα των παιδιών δεν θεωρούνται πια αποκλειστική δουλειά της μαμάς, το νοητικό φορτίο είναι κάτι που συχνά παραβλέπεται και ακόμα και σήμερα, τείνει να πέφτει αποκλειστικά πάνω σε μας, τις μαμάδες.
Δεν λέω ότι οι συντρόφοι μας δεν φέρουν το δικό τους νοητικό φορτίο. είναι απλά διαφορετικό. Για παράδειγμα, τα οικονομικά μπορεί να είναι μια σημαντική ανησυχία για αυτούς. Αλλά όταν πρόκειται για τη γονική μέριμνα και τη διαχείριση του νοικοκυριού, η μερίδα του λέοντος εξακολουθεί να πέφτει σε εμάς, τις μαμάδες.
Μερικές φορές ακόμα και εμείς το κάνουμε πιο δύσκολο για τον εαυτό μας. Έχετε ακούσει ποτέ για το «maternal gatekeeping»; Είναι όταν προσπαθούμε να ελέγξουμε οτιδήποτε σχετίζεται με τα παιδιά και παρεμβαίνουμε πάρα πολύ όταν κάποιος άλλος τα φροντίζει. Και μετά υπάρχει η τελειομανία, το να θέλουμε τα πάντα να γίνονται με τον δικό μας τρόπο και με ένα συγκεκριμένο πρότυπο. Αυτές οι τάσεις μπορούν να δημιουργήσουν ακόμη περισσότερη δουλειά για εμάς.
Αλλά δεν χρειάζεται να τα κουβαλάμε όλα. Δεν θα έπρεπε. Αυτό απλώς οδηγεί σε εξάντληση και δυσαρέσκεια. Πρέπει να επικοινωνούμε με τους συντρόφους μας, και με άλλους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή των παιδιών μας, ακόμα και με τους εαυτούς μας, για το πώς μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα πιο ισορροπημένα.
Η πραγματική αλλαγή ξεκινάει με συζητήση. Μοιραστείτε τα συναισθήματά σας με τον σύντροφό σας με ειλικρίνεια. Οι περισσότεροι θέλουν πραγματικά να μας δουν να ευδοκιμούμε και να πετυχαίνουμε. Βοηθώντας τους να κατανοήσουν το νοητικό μας φορτίο, μπορούμε να συνεργαστούμε για να βρούμε έναν πιο ισότιμο καταμερισμό των ευθυνών.
Ας μην αφήσουμε λοιπόν το νοητικό φορτίο της μαμάς να μείνει αόρατο. Αναγνωρίζοντας το, κατανοώντας την ιστορία του και κάνοντας αυτές τις ειλικρινείς συζητήσεις με τους συντρόφους μας, μπορούμε να ελαφρύνουμε το φορτίο και να κάνουμε την οικογενειακή μας ζωή πιο αρμονική και το ταξίδι της γονεϊκότητας πιο εύκολο για όλους μας.